رزمندگان و کتاب

در هر فرصت، مطالعه مي‌كرد

شهيد مفقودالجسد احمد افراسيابي احمد در هر حالي از مطالعه و خواندن كتاب غافل نمي‌شد و هر فرصتي را براي خواندن كتاب غنيمت مي‌شمرد. او دوست داشت طلبه شود و لباس روحاني بر تن كند. كتابخانة كوچك او حاصل عشق او به كتابخواني و مطالعه بود و آن‌قدر به كتابخانة خويش علاقه داشت، كه در وصيت‌نامة خود آن را فراموش نكرد و در وصيت خويش آورد:

كار در چاپخانه براي آماده كردن كتاب

  شهيد غلامحسين افشردي (حسن باقري) به ياد دارم كه كتابي دربارة قيامت حضرت مهدي (عجل‌الله‌تعالي‌فرجه‌الشريف) در دست چاپ بود. قراردادي بين مسجد و چاپخانه بسته شده بود كه اين كتاب را در روز جشن نيمة شعبان آماده كنند. امّا متوجه شديم كه گويا به دلايلي، كتاب با دو سه روز تأخير چاپ خواهد شد. ما مي‌خواستيم اين كتاب را در ايّام جشن به مردم عرضه كنيم و اگر ديرتر آماده مي‌شد، ما به هدف خود نمي‌رسيديم.

كتاب امانت مي‌گرفت و مطالعه مي‌كرد

شهيد حسين لاسجردي نمي‌توانست همة كتابهاي مورد علاقه‌اش را بخرد. به همين دليل عضو كتابخانه شده بود. كتابهايي را كه امانت مي‌گرفت، قبل از خواندن ورق مي‌زد. اگر صفحه‌اي از كتاب پاره بود، آن را مرمّت مي‌كرد و بعد شروع مي‌كرد به خواندن. به شوخي مي‌گفتيم: «برو همان‌جا داخل كتابخانه بنشين، كتابها را تعمير كن!» مي‌گفت: «وقتي آدم چيزي را امانت بگيرد، بايد تميز و مرتّب نگه دارد.»[1]

هر وقت بي‌كار شدي، بخوان!

شهيد ابوالفضل قدير جلو قفسة كتابهايش بود. تعدادي را وَرانداز مي‌كرد و بعضي را هم برمي‌داشت و نگاهي به آن مي‌انداخت. معلوم بود سرسري مي‌خواند. ابوالفضل كه با سيني چاي داخل شده بود، گفت: «هر كدام را كه مي‌خواهي، بردار!» خودش يكي از كتابهاي شهيد مطهري را بر‌داشت و به او داد. گفت: «اين هم هدية تو! توصيه مي‌كنم هر وقت بي‌كار شدي بخوانش.»[1]