نماد اعتماد الکترونیکی
گروه موضوعی
جهاد کتابخوانی
ورود کاربر
خلاصه آمار وبسایت
حدیث روز
مَنْاَصْبَحَمُطيعالِلّهِفِىالْوالِدَينِ اَصْبَحَلَهُبابانِمَفْتُوحانِمِنَ الْجَنَّةِ وَاِن كانَواحِدا فَواحدا.
كسى كه دستور الهى را در مورد پدر و مادر اطاعت كند، دو درب از بهشت برويش باز خواهد شد، اگر فرمان خدا را در مورد يكى از آنها انجام دهد يك درب گشوده میشود.
پیامبراکرم (ص)
شفا با كتاب
محدث قمى به همه كتاب‌ها عشق مى‌ورزيد و به آنها به چشم مونس و دوست مى‌نگريست. امّا براى بسيارى از كتب شيعه، مخصوصآ كتب روايى، قداستى خاص و ويژه قائل بود. تا جايى كه به آنها به چشم شفيعان و واسطه‌هاى خود نگاه مى‌كرد و با احترام خاص آنان را مى‌گشود و در هنگام بيمارى و گرفتارى به آنان متوسل مى‌شد. او در كتاب فوائدالرضويه مى‌نويسد :
«اين احقر نيز هرگاه به سبب زياد نوشتن چشم ضعف پيدا مى‌كرد، تبرّك مى‌جويم به تراب مرقد ائمه و گاهگاهى به مَسّ كتاب احاديث و اخبار، و چشم درنهايت روشن است و اميدوارم كه ان‌شاءالله در دنيا و آخرت چشمم به بركات ايشان روشن باشد.[1]
فرزند محدث مى‌گويد: «فراموش نمى‌كنم زمانى كه در نجف اشرف بوديم، پدرم يك روز صبح در حدود 1357 ه . ق. ـ يعنى دو سال قبل از وفاتشان ـ از خواب برخاست و گفت: امروز چشمم به شدت درد مى‌كند و قادر به مطالعه و نوشتن نيستم و بسيار ناراحت به نظر مى‌رسيد. تقريبآ زبان حالشان اين بود كه شايد خاندان پيغمبر 6 مرا از خود طرد كرده باشند. آن مرحوم عادت داشت كه گاهى اين مطلب را با تأثّر مى‌گفت و مى‌گريست.»
من به مدرسه رفتم، ظهر كه به خانه برگشتم، ديدم ايشان مشغول نوشتن است. عرض كردم: چشمتان بهتر شد؟ فرمود: «درد به كلّى مرتفع گرديد.
سؤال كردم: چگونه معالجه فرموديد؟ پاسخ داد: وضو ساختم و مقابل قبله نشستم و كتاب "كافى" را بر چشم كشيدم. درد چشمم برطرف شد و تا پايان عمر ديگر به درد چشم مبتلا نگرديد.»[2]