دو مدال «غیر مجاز» بر سینه موسسه قدرولایت!!

مؤسسه فرهنگی هنری قدرولایت بعد از 24 سال تلاش در راستای  نشر فرهنگ اسلام ناب محمدی(ص) در دوره­ های سازندگی، اصلاحات و اصولگرایی، در دورة شناخته شده به اعتدال و امید، دو مدال «غیر مجاز» دریافت کرد!

کتابهای «ره یافت انتخابات 92» و «از هاشمی تا هاشمی» جلد اول، بعد از بیش از یکسال معطلی بدون ارائه هیج دلیلی، از سوی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، غیر مجاز اعلام شد!!

کتاب «ره یافت انتخابات 92» در 14 آذر ماه 1395 جهت بررسی و صدور مجوز به ارشاد تحویل داده شده بود! این کتاب، پس از اظهار نظر متفاوت سه برّرس (کاملاً مثبت، کاملاً منفی و مشروط) از سوی دفتر توسعه کتاب و کتابخوانی بدون تعامل با نویسنده و ناشر، به شورای نظارت ارسال می­شود و در شورا، رأی به مسکوت گذاردن کتاب تا پایان انتخابات ریاست جمهوری 96 داده می­شود!! با پیگیریهای مؤسسه، در 23 اسفند 95 جلسه­ای با حضور آقایان سلگی (مدیر کل دفتر توسعه کتاب و کتابخوانی) و شجاعی­صائین کارشناس آن دفتر با دو نفر از مدیران مؤسسه فرهنگی هنری قدرولایت، برگزار و مقرر شد مستندات، پارگرافها و عناوینی که بایستی بازنگری و اصلاح شوند به مؤسسه اعلام شود. در تاریخ 6 اردیبهشت 96، در سایت ارشاد 35 مورد درخواست اصلاحی ثبت می­گردد. مؤسسه علی رغم عدم اعتقاد به این اصلاحیه­ها و گرایشی دانستن آنها، تمامی موارد را اصلاح کرده در تاریخ 9 همان ماه تحویل ارشاد می­نماید. لیکن اعلام شد که این اصلاحیه­ها بایستی به تأیید شورای نظارت برسد. متأسفانه این شورا بعد از ماهها تعطیلی بخاطر تغییرات مدیریتی، بالاخره در بهمن ماه سال جاری تشکیل جلسه داد! و علی­رغم تأمین نظرات دفتر توسعه کتاب و کتابخوانی این کتاب را غیر مجاز اعلام نمود!

کتاب «از هاشمی تا هاشمی» جلد اول که نزدیک به سه سال کار پژوهشی و تدوین آن زمان برده است در تاریخ 8/12/1395  جهت بررسی و اخذ مجوز به ارشاد تحویل شد. در تاریخ 5 مهر ماه 96 دفتر توسعه کتاب و کتابخوانی، آن را غیر مجاز اعلام
می­نمایدو با اصرار و پیگیری مؤسسه جلسه­ای با همان افراد تشکیل و مقرر می­گردد که مستندات و موارد غیر مجاز کتاب به مؤسسه و نویسنده اعلام شود تا بررسی مجدد صورت گیرد، لیکن بجای اعلام این موارد، کتاب به شورای نظارت ارجاع می­گردد!! شورای نظارت نیز در جلسه بهمن ماه خود، در ضمن بررسی کتاب «ره یافت انتخابات 92» این کتاب را هم بررسی و همزمان غیر مجاز اعلام می­نماید!!

اگر چه در سیر بررسی، نحوه بررسی، و موارد اصلاحی کتاب «ره یافت انتخابات 92»، مطالب مهمی وجود دارد که نشان می­دهد روند برّرسیها و اصلاحیه­ها، عادی و مطابق با ضوابط نشر نبوده و گرایشهای سیاسی در آن دخالت داشته است، اما صرف نظر از آنها، دو سئوال مهم مطرح است که لازم است وزارت ارشاد و معاونت امور فرهنگی آن وزارتخانه، پاسخ داده و چاره جدّی برای آن بیندیشند تا در آزمون ادعای آزاد اندیشی و فراجناحی عمل کردن و پایبندی به ضوابط و مقررات نشر، مردود نشوند.

1-    اگر نویسندگان و مدیران نشر و مؤسسات فرهنگی، جزو نخبگان فرهنگی محسوب می­شوند، چرا این وزارتخانه متولی فرهنگ کشور، آنهم فرهنگ اسلامی، هیچ گونه تعاملی با آنان برقرار نمی­کند و آنها را در روند برّرسیها مشارکت نمی­دهد؟ بنظر ما، این حق اوّلیه و طبیعی نویسندگان و ناشران است که اظهار نظر برّرسها را دربارة تولیدات خود بدانند و در تعامل با آنان، یا نظرات برّرسها اصلاح می­شود و یا نویسنده و ناشر به اشکال کار خود واقف شده و به اصلاح آن می­پردازند. در این صورت، هم نظرات برّرسها، راستی آزمایی و استحکام آن مشخص می­شود – چون آنها هم انسانند و مصون از خطا و اثرات حُبّ و بغض نیستند – و هم نویسنده و ناشر، به کار خود محک می­زنند و میزان مستند بودن آن را می­فهمند و به احتمال زیاد به توافقی دست می­یابند. چرا این جریان مبارک در معاونت امور فرهنگی، بین نویسندگان و ناشران و برّرسها و دفتر توسعه کتاب و کتابخوانی مغفول واقع شده و تبدیل به یک جاده یکطرفه الّا و بالّا شده و تلاشها و هزینه­های سنگین نویسنده و ناشر باین راحتی، هیچ و پوچ می­شود؟ چرا به درخواست کتبی آنان برای اعلام علل غیر مجاز شدن اثر پاسخی داده نمی­شود؟ این است حرمت نویسنده و ناشر؟! شورای نظارت بایستی آخرین راه حل باشد نه اولین. این طریقه، آسانترین است برای فرار از مسئولیت پذیری و پاسخگویی که زیبنده حوزة فرهنگ کشور نیست.

2-    قطعاً معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، بایستی و موظف است بر اساس ضوابط و مقررات مصوّب نشر، در خصوص تولیدات نویسندگان و ناشران اظهار نماید و از هر گونه حُبّ و بغض نسبت به شخصیتها و جریانها پرهیز نماید. بر همین اساس، شفاف سازی حکم می­کند که به ناشر و نویسنده، مغایرت تولیدات آنها نسبت به بندهای این ضوابط و مقررات مشخص و اعلام شود. اعلام نظرهای کلی بدون مشخص شدن این مغایرتها، بطور قطع شبهه­های زیادی را ایجاد می­کند که شایستة ارتباط سازنده و تعاملی بین ارشاد و قشر نخبة فرهنگی کشور نیست. چرا نویسنده و ناشر، نباید بدانند که آثار تولیدی و آماده سازی شده آنها، چه ایراد و اشکال قانونی داشته است تا هم در اصلاح آن اثر بکوشند و هم در تولیدات بعدی، مراقبت بیشتری نمایند؟ آیا خط قرمزی غیر از آنچه در ضوابط نشر مشخص شده وجود دارد که ناشر و نویسنده نبایستی بدانند؟

مؤسسه فرهنگی هنری قدرولایت<