آشنایی با کتاب
«دنیا، مزرعه آخرت»
(تعاریف، ریشهها، پیآمدها، نمونهها و راهبردهای مقابله با دنیاطلبی در رهنمودهای رهبر معظم انقلاباسلامی حضرت امامخامنهای مدظلهالعالی)
1- ناشر: مؤسسه فرهنگی هنری قدرولایت
2- قطع: رقعی
3- جلد: شمیز
4- تعداد صفحه: 220
5- سال انتشار: 1399
6- نوبت چاپ: دوم
7- قیمت: 25000 تومان
این کتاب در پنج دفتر به شرح ذیل تنظیم و تدوین شده است:
دفتر اول: عنوان اصلی این دفتر «دنیا و ربط آن با آخرت» است.
در این دفتر مطالب ذیل را مطالعه میکنیم:
1- دنیا چیست- «همین طبیعت عظیم که خدای متعال خلق کرده- درآمدهای دنیوی و حاصل تلاشهای دنیوی- فرزند، مال، علم، منابع طبیعی، آبها و ذخایر معدنی، دنیاست.» دنیا دو گونه است:
1/1- دنیای ممدوح: «انسان با این سفرهی طبیعی الهی، این موهبت الهی، آنچنان که ضوابط و قواعد الهی دستور داده است، رفتار کند.»
2/1- دنیای مذموم: «انسان این متاعی را که خدای متعالی برای افراد بشر قرار داده است برای خود بخواهد، سهم خود را افزونتر از دیگران بخواهد، مال و جاه و مقام را برای خود بخواهد. هدف، خود و برای خود باشد و دیگران را هم اسیر هوی و هوس خود کند.»
2- رابطة دین و دنیا: «اسلام دنیا را وسیلهای در دست انسان برای رسیدن به کمال میداند. از نظر اسلام دنیا مزرعة آخرت است. هر کاری که در این جا (دنیا) انجام میدهید ... باید دارای روحی باشد که شما را در صراط مستقیم به پیش ببرد.»
3- حیات طیبه: (حیاط طیبه) عبارتست از:
1/3- آبادانی دنیا در پناه تعالی معنوی و عدالت.
2/3- رفاه مادی همراه با عدالت و معنویت و اخلاق.
3/3- تلاش مادی اما مجذوب دنیا نشدن و دلبستگی به آن پیدا نکردن.
4/3- دنیا مقدمه و گذرگاه آخرت.
5/3- سعادت و خوشبختی انسان.
6/3- استفاده از دنیا با معنویت.
7/3- توأم بودن دنیا و آخرت.
8/3- لازمه تقوا، دنبال دنیا ندویدن.
9/3- مفهوم پیدا کردن حیات انسان و همة امور دنیا در ارتباط با خدا.
10/3- شیرینتر و کاملتر شدن آبادانی دنیا با یاد خدا.
11/3- مسجد، مظهر آمیختگی دنیا و آخرت.
دفتر دوم: عنوان کلی این دفتر ریشههای بیماری خطرناک دنیاطلبی است.
در این دفتر مطالب ذیل در مورد ریشههای دنیاطلبی ارائه گردیده است:
1- از منبع و مرکز حکومت، اشرافیگری و مادهگرایی جوشیدن.
2- عدم تعمق در دین و معارف اسلامی.
3- هوی و هوس، آرزوهای دور و دراز شخصی.
4- پیروی از شهوات و نفس اماره.
5- فراموشی خدا و معنویت، دنبال شهوات و دنیاطلبی رفتن.
6- ندانستن ارزش خود.
7- امتیازطلبی، سرآغاز دنیاطلبی.
8- مطلق کردن لذتهای دنیا و فراموشی اهداف.
9- دوران بازسازی، دوران خطر گرایش به دنیاطلبی.
10- مزه کردن چرب و شیرین زندگی.
11- اشرافیگری و تَرف.
12- دین را فدای دنیا کردن.
13- حرص به دنیا و دلبسته شدن به منافع خود.
14- گناه، عامل زمینگیری انسان.
15- استفاده از مسؤولیتها برای سلطهجویی، برتری طلبی و افزونخواهی.
16- تهاجم فرهنگی دشمنان.
دفتر سوم: عنوان کلی این دفتر پیآمدها و آثار دنیاطلبی و نیز نفی آن است.
در این دفتر مطالب ذیل را میخوانیم:
1- پیآمدها و آثار نفی دنیاطلبی شامل:
1/1- استقامت و ایستادگی در برابر دشمن و دشمنان.
2/1- دفاع از فضیلتها.
3/1- شکست طاغوت و پیروزی انقلاب اسلامی.
4/1- مقابله با فریب خوردگان زخارف دنیا و شهوات.
5/1- عامل اصلیِ قدرت مردان خدا.
6/1- نفوذ کلام و آبروی روحانیت.
7/1- مایة آسایش و لذت انسان.
2- پیآمدهای دنیاطلبی
1/2- فسادِ حکومت.
2/2- پیدایش طبقة اشراف جدید و روحیة راحت طلبی.
3/2- معارضه، مناقشه و خدشه در حق صریح و روشن.
4/2- از بین بردن غیرت دینی و مسؤولیت ایمانی.
5/2- از بین رفتن اعتماد مردم.
6/2- تضعیف بنیة معنوی.
7/2- پوک شدن از درون و تسلیم دشمن شدن.
8/2- تبدیل پیروزی به شکست.
9/2- محرومیت از فضیلتها و ضیافت الهی.
10/2- قساوت و وحشیگری.
11/2- فساد و لاابالیگری جنسی.
12/2- استثمار و استعمار ملتها.
دفتر چهارم: عنوان کلی این دفتر «مصادیق منفی و مثبت دنیاگرایی» است.
در این دفتر مطالب ذیل تنظیم گردیده است:
1- مصادیق منفی و فریفته شده به دنیا. مانند:
کعبالاخبار، معارفگوی جامعه پوک و و دنیاطلب.
سعدبنابیوقاص.
ابوموسی اشعری.
سعدبنعاص.
عمربنسعد.
2/1- مصادیق مثبت و فریفته دنیا نشده مانند:
امیرالمؤمنین(عليهالسّلام).
حضرت زهرا(سلاماللهعليها).
زینب کبرا(سلاماللهعليها).
زن فرعون.
عمار یاسر.
دفتر پنجم: عنوان کلی این دفتر «راهکارهای چارهجویی و علاج مهلک دنیاطلبی» است.
در این دفتر راهکارهای ذیل را مطالعه مینماییم:
1- بزرگ شدن خدا در دل و کوچک شدن غیر او در چشم.
2- انس با خدا، تقوا و پرهیزکاری دل.
3- اطاعت پروردگار، یاد قیامت و فانی شدن دنیا.
4- یاد خدا، مرگ و محاسبة الهی.
5- تهذیب و تزکیة اخلاقی.
6- رواج روح وارستگی و اجتناب از شهوات ممنوع.
7- تعلیم و تزکیة صحیح.
8- ایمان داشتن به خدا و دین خدا.
9- حفظ نظام دینی و ارزشی با تقوا و طهارت و محاسبة نفس.
10- مراقبت از خود و اعضاء و جوارح خود.
11- تقوا و نظارت قرص و محکم.
12- مهار روح بهیمیّت با نماز، روزه و سایر فرائض.
13- انس با قرآن کریم و تدبّر در آن.
14- تقویت ایمان و پایداری آن با دعا.
15- ذکر، توسّل، دعا، نافله.
16- سختگیری بر خود در زندگی دنیا و تمتّعات دنیوی.
17- زُهد نسبت به امتیازات و لذّتهای دنیا.
18- فرا خواندن جامعه به زُهد و خویشتنداری.
19- اندیشیدن به حسرتهای زندگی در پایان عمر.
20- تبدیل سرمایة عمر به سرمایة ماندگار.
21- مطابقت عمل با گفتار، و کردار با تبلیغ.
22- مواظبت از خود و جامعه در نرفتن به سمت دنیاطلبی و خودخواهی.
23- جهاد اکبر، راه حفظ خود از گنداب فساد و عیش دنیا.
24- به دنیا نیندیشیدن و دل به آن نبستن.
25- گذشتن از شهوات حرام و حلال!
26- ترک چیزهایی که به آنها نیاز نیست.
27- رقابت در خیر و احسان و کارهای نیک.
28- غبطه به حال افراد پولدار و دنیاطلب نخوردن.
29- پرداختن زکات و انفاق کردن.
30- روحیة بیاعتنایی به زخارف دنیایی در مسؤولین.
31- اساس قرار دادن معنویت، عدالت و رفع تبعیض.
32- تأثیر و نقش دادن به آخرت و نظارت الهی در تصمیمگیریها و اقدامات.
33- ترجیح فلاح اخروی بر سود دنیوی.
34- اندازه نگهداشتن و اکتفا به حد ضرورت.
35- تغییر ندادن دکوراسیونها و تعویض ماشینها از بودجة دولت.
36- مراقبت مسؤولان و مردم از گرایش به سمت اشرافیگری و انباشت ثروت بویژه در دوران بازسازی.
37- داشتن روحیة خدمتگزاری بویژه به مردمِ محروم.
38- پرهیز از علاقمندی به دنیا و خودپرستی در علمداران دین.
39- سلامت مالی، اخلاقی و حفظ زیطلبگی.
40- بیاعتنایی روحانیت به تجمّلات و زخارف دنیا.
41- جدی گرفتن سادهزیستی و اعراض از زخارف دنیا در حوزههای علمیه.
42- پرهیز زنان مسلمان از مصرفگرایی، اسراف و تجملات.
43- تدوین علوم انسانی منطبق با مبانی اسلام.
44- توجه دائم به هدف یعنی آبادانی آخرت.
45- ضرورت توأم بودن پیشرفت با عدالت.
46- توجه به مبانی معرفتی اسلام در پیشرفت.
47- توأم بودن پیشرفت با استقلال کشور.
48- حرکت به سمت عدالت و ارزشها.
49- اغتنام فرصت حج در اخذ معنویت و دوری از دنیا.
50- همراه شدن سیاست با اخلاق و معنویت.
51- تقویت قوة عقل و مهار کردن نفس با آن.
52- ترویج اقامة نماز و تقویت آن.
53- حفظ هویت دینی نظام.
54- زنده نگهداشتن همیشگی شعارهای امام.
55- طلبکاری و تهاجم به مواضع دنیای مادّی.
56- تعادل بین دنیا و آخرت، هم در برنامهریزیها و ادارة کشور و هم در عمل شخصی.