عاشقان را رازی در میان است با معشوق که اغیار در نمی‌یابند. چه باک اگر آنان را مجنون بخوانند زیرا که ملامت گویان خط و خال لیلی را درنیافته اند و چه دانند که دل‌های مالامال از عشق شهیدانمان از چه روی مشهون از شور و نشاط و اشتیاق بود.  ولی همگان خواهند دانست آینده از آن کسانی است که در انتظار موعود آخرالزمان پیوسته با خود زمزمه می کنند که: «هیهات مِن الذلة».

اکنون ما با یاد یکی از یاری کنندگان حسین«ع» در قرن معاصر در کربلای خوزستان سجدۀ ادب برآستانش می ساییم. او که روح مشتاق بی‌تابش همانند کبوتر حرم، بال سوی کربلا گشود در حالی که برلب داشت :

      بال بگشایید اینجا کربلاست           آب و خاکش با دل و جان آشناست

آری، او حسین(ع) و فوز عظیم او را یافت و خود با پیکری در خون نشسته به محضر مولایش شتافت و ما ماندیم تا دائم بخوانیم: «فیالیتناکنّامعکم» و در این حسرت بمانیم و خدا نکند در این حسرت بمیریم.

کتاب «دل شیر داشت» مروری است بر حیات طیّبۀ شهید بزرگوار حاج یونس زنگی آبادی فرماندۀ تیپ امام حسین«ع» لشکر ۴1 ثارالله، که نتیجه غور نویسنده در آثار بزرگان و مجموعه های گرانقدری است که در باره حاج یونس تحقیق و نتیجۀ زحمات خویش را بر اساس خاطرات شهید گردآوری کرده‌اند و توسط نویسنده به سان روایتی شیرین برای معرفی به نسل جدید به نگارش درآمده است.