كتابِ فاسد، مثل نوشيدنى مسموم

البته در كنار اين مسائل، بايد به فكر باشيم و دغدغه نوع كتابهايى كه توليد مى‌شود نيز در ما باشد. بايد كتابِ خوب توليد شود. كتاب، يك غذاست؛ يك غذاى روح است؛ يك نوشيدنى روح است و چنانچه مقوّى باشد، روح را تقويت مى‌كند. ما كه سفارش مى‌كنيم از اين نوشيدنى بخوريد، نوع نوشيدنى را معين نكرده‌ايم. بايد مواظب باشيم كه مبادا نوشيدنى مسموم، خطرناك، فاسد، گنديده و مضر، با رنگ‌آميزى‌هاى خيلى خوب، دست مردم داده شود؛ بدون اين كه مردم بدانند. همان‌طور كه اماكن و سازمان‌هاى ويژه، اگر ببينند غذايى فاسد به مردم فروخته مى‌شود، با توليد كننده مقابله مى‌كنند، اگر كتاب فاسدى هم به مردم داده مى‌شود، بايد با آن مقابله شود.

البته من اعتقاد ندارم كه بايد هر كتاب و نوشته‌اى را كه با سليقه خاصى نمى‌سازد و مضر به نظر مى‌رسد، جلوش را بگيريم؛ لكن كتب و نوشته‌هايى هست كه مضرّ بودنشان براى مردم،  واضح است؛ يعنى ترويج فحشا و فساد و از اين قبيلاست، كه براى مردم زيان‌آور است. نبايد اجازه بدهند كه چنينكتب و نوشته‌هايى منتشر شود. اما بيشتر بايد تلاش كرد كهكتابهاى خوب، چاپ و منتشر شود و براى اين‌كه مردم به كتابخوانى روى آورند، وسايلى هم بايد ايجاد كرد.[1]