وقت طلاست، نبايد هدر داد
شهيد قدرتالله ساساني
توي منطقه، آموزش فشرده برگزار ميشد. خسته و كوفته برميگشتيم داخل چادر. بيشتر بچهها جمع ميشدند دور هم و بگو و بخند داشتند. او ميرفت گوشهاي، كتابش را بيرون ميآورد و مطالعه ميكرد. سربهسرش ميگذاشتند كه: «بچهمان گوشهگير شده!»
ميگفت: «وقت طلاست، نبايد هدرش داد. اگر بيايم داخل جمع شما كه نميتوانم مطالعه كنم.»[1]