نماد اعتماد الکترونیکی
گروه موضوعی
جهاد کتابخوانی
ورود کاربر
خلاصه آمار وبسایت
حدیث روز
همنشينى با نيكان، نيكى مىآورد، مثل بـاد كه وقتى به بـوى خـوش (وخوشبو) گذر مىكند، با خود بوى خوش مىآورد.
امام علی (ع)
ساعتها وقت مي‌گذاشت و كتاب را مي‌خواند
شهيد محمّد بختياريان
سر و صداي حياط، سرگرممان مي‌كرد. چند خانواده در يك حياط زندگي مي‌كرديم و در خانه‌مان سكوت ديده نمي‌شد. گاهي وقتها هم با تنها راديوي كوچكمان سرگرم مي‌شدم. داشتم با راديو سر و كلّه مي‌زدم، محمّد سر رسيد. بلند شدم و گفتم: «سلام داداش محمّد!»
جواب سلامم را داد و گفت: «خاموشش كن. بيش‌تر آهنگها و برنامه‌هايش درست و حسابي نيست. گوش كردن به اينها درست نيست!»
پيچ راديو را چرخاندم تا صدايش قطع شد. كتابهايي را كه دستش بود، گذاشت روي طاقچه. گفتم: «كتاب آوردي؟»
گفت: «بله، مي‌تواني بخواني. يادت باشد فقط در خانه!»
از بيش‌تر نوشته‌هاي آن كتابها سر در نمي‌آوردم. محمّد ساعتها وقت مي‌گذاشت و خط به خط آنها را مي‌خواند. كارهايش روز به روز طور ديگري مي‌شد. انگار همة نوشته‌ها را مي‌فهميد و مثل آنها عمل مي‌كرد، ولي من بعد از انقلاب با رفتن به مسجد و نشستن پاي سخنرانيها، از متن آن كتابها سر درآوردم.[1]