فرصت خوردن شام نداشت

شيخ آقا بزرگ تهرانى مصداق بارز تلاش و كوشش و تحقيق بود و ثمره آن بالغ بر صد جلد كتاب تأليفى است. خانه‌اش مملو از كتاب و رساله و تحقيق بود و هر روزه جمعى از پژوهشگران و اهل علم به خانه ساده و بى‌آلايش او مى‌آمدند تا از او و كتابخانه بى‌نظيرش استفاده كنند. ايشان آنقدر غرق در مطالعه و تحقيق بودند كه حتى شبها فرصت خوردن شام را نيز نداشتند و مى‌گفتند كه چهل سال است كه شام نمى‌خورم.[1]