نماد اعتماد الکترونیکی
گروه موضوعی
جهاد کتابخوانی
ورود کاربر
خلاصه آمار وبسایت
حدیث روز
هرگاه از كسى سؤالى شد درباره چيزى كه نمىداند، از گفتن «نمىدانم» خجالت نكشد (و بگويد: نمىدانم)
امام علی (ع)
مثنوى در مزرعه
روزهاى فراغت را در مزرعه كوچكى كه متعلق به خودش بود، كار مى‌كرد. در همان حال از يكى مى‌خواست مثنوى يا ديوان شمس و اشعار خواجه حافظ را برايش بخواند. و در حين گوش دادن به اشعار، پيوسته اشك مى‌ريخت. خودش مى‌گويد: «از همان اوان كودكى، شوق عجيبى به كتاب و نوشتن داشتم. يادم مى‌آيد يك جزوه شامل سوره حمد در منزل داشتم و در حالى كه چيزى از خواندن و نوشتن نمى‌دانستم و نمى‌فهميدم، مرتّب آن را در دست مى‌گرفتم و ورق مى‌زدم و براى خودم چيزهايى مى‌خواندم.»[1]
حضرت آيت‌الله اراكى تفسير القرآن و العقل را هنگامى كه در تركيه مشغول جهاد با استعمارگران غرب بود و هيچ كتابى غير از «معالم الاصول» نزدش نبود، نوشته است. چنانكه خودش مى‌گويد: «وقتى آن را شروع كردم، هيچ كتابى جز "معالم الاصول" با من نبود؛ كتابى از لغت با اخبار يا تفاسير در دست نداشتم. آنچه نوشته‌ام، فقط و فقط از مدرك قدسى عقلانى خودم بوده و بس.»[2]
حضرت آيت‌الله اراكى به قرآن كريم علاقه فراوانى داشت و تفسير هم زياد مى‌خواند و به ويژه تفسير جوامع‌الجامع را.[3]